วิธีการ เขียนโครงร่าง

วางแผนโครงเรื่อง

1. 
   1
   เลือกหัวข้อ. ไม่ว่างานของคุณจะเป็นแบบพินิจพิเคราะห์ โน้มน้าว ให้ข้อมูล เป็นงานวิจัย หรือรวมทุกอย่างไว้ด้วยกัน คุณต้องเลือกมุ่งประเด็นไปที่หัวข้อใดหัวข้อหนึ่งเพื่อที่ความคิดของคุณจะได้ไม่กระจัดกระจาย ^[1]

   • ในขั้นนี้ ยังไม่เป็นไรหากหัวข้อที่คุณคิดไว้จะกว้างแทนที่จะตีกรอบให้แคบลงจนได้ใจความหลักที่เฉพาะเจาะจง ตัวอย่างเช่น เมื่อเริ่มคิดหัวข้อ แทนที่จะตีกรอบความคิดให้แคบลงแต่แรกจนได้หัวข้อว่า “แนวคิดของชนชาติฝรั่งเศสต่อกลุ่มนักต่อสู้เพื่ออิสรภาพมาร์กีในสมัยสงครามโลกครั้งที่สอง” คุณอาจจะหาข้อมูลทั่ว ๆ ไปเกี่ยวกับชีวิตของคนฝรั่งเศสในสมัยที่เยอรมณีเข้ามายึดครองก่อนก็ได้
   • คุณอาจเขียนโครงเรื่องของงานประเภทสร้างสรรค์ได้เช่นกัน เช่น งานวรรณกรรม โดยคุณต้องคิดถึงหัวข้อหลักที่จะศึกษา (เช่น การประยุกต์บทละครแฮมเลทของเช็คสเปียร์ให้เป็นแนวสตีมพังค์) เช่นเดียวกับงานเขียนประเภทอื่น เพียงแต่คุณจะไม่มีใจความหลักและโครงเรื่องของคุณก็จะดำเนินไปตามโครงสร้างของวรรณกรรม (เช่น เหตุการณ์สำคัญที่เกิดขึ้นในเรื่อง เป็นต้น)
2. 
   2
   กำหนดวัตถุประสงค์หลักของงานเขียน. การกำหนดเป้าหมายของงานเขียนไม่เพียงแต่จะทำให้คุณรู้ทิศทางที่หัวข้อกำลังดำเนินไป แต่ยังจะช่วยให้คุณวางโครงสร้างของงานเขียนได้อย่างมีหลักการ คุณอาจข้ามขั้นตอนนี้ไปได้หากคุณต้องเขียนเรียงความอย่างเป็นทางการเพื่ออธิบายวัตถุประสงค์หลักของงานเขียนอยู่แล้ว แต่ถ้าไม่ คุณก็ต้องกำหนดให้ชัดเจนว่าคุณต้องการให้งานชิ้นนี้บรรลุเป้าหมายใด

   • คุณอาจเปรียบเทียบความเหมือนและความต่างของสองสิ่งโดยใช้ทักษะการเชื่อมโยงและการคิดอย่างมีวิจารณญาณเพื่อเข้าถึงบทวิเคราะห์ของงานทั้งสองชิ้น ขั้นตอนดังกล่าวจะซับซ้อนกว่าการสรุปประเด็นทั่ว ๆ ไป แต่โดยทั่วไปแล้วก็ไม่ได้ต้องค้นคว้าข้อมูลจากภายนอกมากมายอะไรนัก ^[2]
   • นำเสนอเหตุและผล แสดงให้เห็นว่าทำไมบางสิ่งถึงเกิดขึ้น (การนำเสนอรูปแบบนี้จะเป็นประโยชน์มากหากคุณกำลังเขียนเรียงความประวัติศาสตร์เพราะคุณจะมีโอกาสได้ค้นคว้าข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์และผลกระทบของสิ่งนั้นต่อเหตุการณ์ต่าง ๆ นั่นเอง)
   • จำกัดความและวิเคราะห์แง่มุมหรือประเด็นของเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ตัวอย่างเช่น คุณอาจจะพูดถึงคตินิยมสิทธิสตรีและพูดถึงความเป็นมาของคำ ๆ นี้ คตินิยมสิทธิสตรีประเภทต่าง ๆ และอธิบายว่าคนแต่ละกลุ่มมีความเห็นอย่างไรต่อแนวคิดดังกล่าว
   • นำเสนอความคิดของฝั่งใดฝั่งหนึ่ง (โดยคุณควรจะให้ข้อมูลหรือเอ่ยถึงฝั่งที่คิดตรงข้ามด้วยเช่นกัน)
   • หาหลักฐานมาสนับสนุนและสรุปประเด็น เมื่อเขียนเรียงความ คุณต้องหาหลักฐานที่เฉพาะเจาะจงมาสนับสนุนข้อสรุปและประเด็นสำคัญที่คุณนำเสนอเสมอ ไม่ว่าคุณจะแค่เขียนเรียงความเล่าเกี่ยวกับตัวเอง เขียนเรียงความเพื่อโน้มน้าว (เรียงความประเภทนี้ยิ่งต้องมีหลักฐานมายืนยันเลยล่ะ) หรือเรียงความสร้างสรรค์ก็ตาม
3. 
   3
   รวบรวมข้อมูลมาสนับสนุน. โดยข้อมูลที่ว่าอาจเป็นการอ้างอิงคำพูด, สถิติ, ทฤษฎี, ภาพ, จุดหันเหของเหตุการณ์ หรือความรู้สึกส่วนตัวที่คุณมีต่อเรื่องดังกล่าว ทั้งนี้ต้องขึ้นอยู่กับลักษณะงานที่คุณกำลังเขียนด้วย ดูให้ดีว่าข้อมูลเหล่านี้สนับสนุนสิ่งที่คุณกำลังเขียนหรือเปล่า ถ้าคุณพบว่าหลักฐานหรือความคิดบางอย่างขัดแย้งกัน คุณต้องอธิบายให้ได้ว่าทำไมความคิดเหล่านั้นจึงไม่ถูกต้อง ไม่ใช่มองข้ามเรื่องเหล่านั้นไปเลย

   • เพิ่มเติมข้อเสนอของคุณด้วยหลักฐาน ข้อมูลยืนยันที่เป็นลายลักษณ์อักษรและตัวอย่างต่าง ๆ การเพิ่มหลักฐานที่หามาลงไปในโครงร่างจะทำให้โครงสร้างรายงานดูน่าเชื่อถือมากขึ้น จากนั้นลองพิจารณาหาจุดอ่อนของงานชิ้นนี้ดู
   • ถ้าคุณกำลังหาข้อมูลที่เฉพาะเจาะจงเพื่อมาสนับสนุนงานวรรณกรรม (งานเขียนประเภทนี้จะเขียนโครงร่างต่างจากงานเขียนวิชาการอยู่สักหน่อย) เป็นการดีหากคุณหาข้อมูลเกี่ยวกับท้องเรื่อง ตัวละคร เสื้อผ้า อาหาร ฯลฯ เพราะคุณต้องทำให้เรื่องของคุณดูน่าเชื่อถือมากที่สุด
   • เมื่อคุณจดข้อมูลสำหรับเขียนโครงร่าง อย่าลืมจดหมายเลขหน้าของหนังสือและจดที่มาของข้อมูลลงไปด้วย เวลาคุณกลับมาอ่านดูเพื่อเขียนโครงร่างจริง ๆ จะได้หาเจอง่าย ๆ ไงล่ะ
4. 
   4
   เลือกประเภทโครงร่างที่เหมาะกับคุณ. การเขียนโครงร่างเป็นหัวข้อจะใช้ข้อความสั้น ๆ ทั่ว ๆ ไปและอาจเป็นประโยชน์หากคุณอยากให้โครงร่างมีความยืดหยุ่น ส่วนการเขียนโครงร่างเป็นประโยคจะเขียนด้วยประโยคสมบูรณ์และจะให้ข้อมูลที่ซับซ้อนและละเอียดกว่า ^[3]

   • ลองเขียนโครงร่างเป็นหัวข้ออย่างหลวม ๆ ดูก่อนแล้วค่อยเปลี่ยนไปเขียนเป็นประโยคเมื่องานดำเนินไป
   • โครงร่างทั้งสองชนิดไม่ได้มีอะไรแตกต่างกันมาก แต่คุณสามารถนำประโยคที่เขียนในโครงร่างชนิดที่สองมาใส่ในรายงานหรือการนำเสนอได้เลยก็เท่านั้น